اثر همزیستی قارچ مایکوریزا و نوع بستر های کشت بر رشد و استقرار پایه سیب ریزازدیادی شده mm106

کشت بافت یکی از روش های رایج تکثیر کلون های سیب است. اما مشکلاتی وجود دارد که استفاده گسترده از این روش را محدود می کند. می توان گفت، بزرگترین مشکل تولید تجاری گیاهان ریزازدیادی بقاء کم و رشد ضعیف پس از انتقال است. میزان موفقیت گیاهچه های کشت بافتی می تواند بطور موثری به وسیله مقاوم سازی به موقع با استفاده از عوامل زیستی مثل قارچ آربوسکولارمایکوریزا افزایش یابد. هدف از اجرای این آزمایش، بررسی اثرات همزیستی مایکوریزا و نوع بستر کشت بر رشد و استقرار پایه mm106 است تا بتوانیم سبب افزایش رشد، استقرار بهتر و کاهش تلفات گیاهان ریزازدیادی در مرحله سازگاری شویم. برای این منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاٌ تصادفی در چهار تکرار با تیمار مایکوریزا در چهار سطح (glomus inrtraradices، glomus mosseae، g.mosseae+g.intraradices و شاهد) و تیمار بستر کشت در 3 سطح (پیت ماس خالص، پرلیت خالص و مخلوطی از پیت و پرلیت با نسبت یکسان) در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه ارومیه انجام شد. همچنین میزان 5/0 گرم تری کلسیم فسفات به هر گلدان اضافه شد. بعد از 15 هفته از اعمال تیمارها برخی خصوصیات فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی گیاهان مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که گیاهان mm106 بخوبی می توانند با قارج های مایکوریزا و بخصوص گونه glomus intraradices همزیستی برقرار کرده و از رشد و استقرار بیشتری برخوردار شوند چرا که گیاهان مایکوریزایی نسبت به گیاهان شاهد از ارتفاع، تعداد برگ، سطح برگ، وزن تر و خشک ریشه، کلروفیل و عناصر p، zn و fe بالاتری برخوردار بوده و از میان سه بستر کشت، بیشترین میزان ارتفاع، قطر ساقه، تعداد برگ، سطح برگ، وزن تر و خشک ریشه و عناصر p ،zn و fe در پیت ماس و مخلوطی از پیت و پرلیت مشاهده شد. و این دو عامل (بستر کشت و مایکوریزا) درکنار هم موجب افزایش رشد و بقاء گیاهان ریزازدیادی شده mm106 شدند.